Dîrokê îspat kiriye ku gelê Kurd, gelekî leheng û cangoriye. Tevî siyesata înkar, qirkirin, Erebkirin, Tirkkirin û Farskirinê, gelê me bi her awayî hebûna xwe parastiye û di dîrokê de nehatiye windakirin. Dewletên dagirker her dem jê re gotine ku; “Encex tu Tirk be, Fars be yan jî Ereb be mafê te yê hemwelatîbûnê û wekî mirov mafê te yê jiyînê heye!”. Dewleten mezin yên cîhanê bê rawestan dihizirin ku çawa, kengî û li ku derê ji bo berjewendiyên xwe yên siyasî Kurdan mîna maşeyekî bikar bînin û lîstokê biserxînîn. Çîna serdest a Kurd jî ango Kurdên hevkar di riya berjewendiyên xwe yên teng a partî, malbatî û takekesî de her dem xwestine gelê Kurd ê kedkar bifiroşin û pê bazirganiyê bikin. Gelê Kurd di rewşeki wisa de ye ku mînaka wê di tu deverên din yê cîhanê û dîrokê de nehatiye dîtin. Gelekî ku hatiye tecrîdkirin, tenê maye û mîna civateke tewanbar û têkder tê dîtin. Ev rewş jî bi qasî 5 hezar sale tê jiyankirin. Li dijî vê Kurdan bi qasî ku karîne bi hezaran şer, kuştin, birrîn û koçbertî, bi êşeke mezin ve encex xwe parastine û gihane sedsala 21’min.
Rêber Apo û tevgera rizgariya netewî ya Kurdistanê zêdetirî 30 sal e dest li vê rewşê werdaye û îro jî gelê Kurd aniye asta têkoşinekî wisa ku êdî tenê xweparastin, kuştin û birrîn wekî çarenûsekê napejirine. Niha jî li hemû cîhanê bang dike û dixwaze dawî li tirajediya xwe bîne. Dixwaze destê çareserî, aştî û demokrasiyê jê re were dirêj kirin. Lê belê ne dewletên qaşo parêzvanên mafên mirovan ên cîhanê û ne jî dewletên dagirker ên li ser Kurdistanê ne tenê bersiva destên aşitiyê nadin, berovajî wê heta dawî bi hovitiyekî (vahşet) mezin, bi şer û zextê bersiv didin, radestbûn û nokertiyê disepînin. Ev jî girêdayî komploya navnetewî, di çarçoveya konseptekî nû de tê meşandin. Navê vê konseptê jî bêrûmet kirin û şikandina vîna Kurdê serbixwe ye. Dibêjin ku “Em gelê Kurd înkar nakin”, lê belê çareserkirina bê Rêber Apo, bê PKK esas digirin. Ev ne tiştekî asayiyê ku ji aliyekî de êriş dibin ser gerîla, gelê çalakvan û Rêber Apo, ji aliyekî din ve jî Kurdên girêdayî xwe xistiye navenda projeya Rojhilata Navîn a mezin û soza avakirina dewlet û sitatuyeke giredayi xwe didin wan.
Wisa xuyaye ku wê sala 2006 pir bi germî derbas bibe, dijmin şerekî topyekûn îlan kiriye û pêde pêde pêk tîne. Li ser vê bingehê em jî weke gelê Kurd divê ji her alî de têkoşîneke piralî û bi hêz bimeşînin. Sala 2006’an ne tenê wekî sala xweparastinê, wê bibe sala diyarkirina çarenûsa Kurdan û çareseriyê. Di vî alî de temînata serkeftinê di destê me de ye bi wî şertê ku her kes here ser karê xwe û di nav şerê parastina bi rûmet a vîna xwe û gelê xwe de cih bigire. Ji bo vê jî her kesekî Kurd, her sazî, rêxistin û partiyek, her gund, bajar, bajarokekî, her şahredariyek, her rewşenbîr û çina ku xwe wekî mirov û Kurd bi nav dike divê di vê salê de xwediyê neqşeyeke çalakiyê be. Armanca vê neqşeyê jî tenê û tenê esas girtina azadî û serkeftinê be. Êdî ne bêçaretî û binkeftin, di sedsala 21’mîn de em bi têkoşîna xwe ya cewherî çarenûsa xwe destnîşan bikin. Di demê nêz û dûr de divê em sê tiştan bikin stûnê sereke yên neqşeyên çalakiyên xwe, hemû hêz û behremendiyên (yetenek) xwe di vê riyê de tevger bikin.
A ayekmîn; wekî gelê Kurd û jina Kurd divê di riya azadiya Rêber Apo de bi şîara “Bê Serok Apo jiyan nabe!” gav biavêjin û vê rastiyê ji çarçoveya şîarekê derxînin. Ji bo wê jî pêwîst e her rojêke me mîna 15’ê Sibata 1999’an bi giyan û germahî derbas bibe. Lê belê bi awayekî zanistiyanetir û bi rêkxistintir. Ji ber ku bi rastî jî di 15’ê Sibata 1999’an de germahî û serhildanên gel pir bilind bûn û mirovên Kurd vêya selimandin ku, Rêber Apo ji bo wan rastiyeke jêveneger e û hinceta serekî a şer û aştiyê ye. Ez jî di wê baweriyê de me ku reaksiyona Kurdan li dijî komplo dê careke din vegere pêvajoya 15’ê Sibatê û misoger guhertinên pir girîng di rewşa Serokatî de çêbike. Di demeke kin de zemîna azadî û serbestbûna Rêber Apo garantî bikin. Ji ber rihe berxwedanî û wêrekiya gelê Kurd di 15’ê Sibata 1999’an de giyaneke, ku cîhan li hemberî wê hejiya. Bi vê munasebetê bang li hemû gelê Kurd ên li çarnîkarê cîhanê ne dikim ku, 15’ê Sibata îsal jî di têkoşîna me ya azadiyê de bikin destpêkek nû.
A duyemîn; di xeta parastina rewa de bêku xwînrijandina mirov bikin armanc û zirarê bidin yekitiya gelan pêwîst e mil bi milê çalakiyên berxwedanî û demokratîk din, tevahî jin û ciwan mîna gerîla berê xwe bidin çiya û di heman demê de li bajaran jî bikaranîna mafê bergirêdanê tenê ji HPG’ê hêvî nekin. Çavkaniya madî û manevî ya hêzen şerxwaz û ew sazî û binesaziyên dewletê bikin armanc, ku di kûrkirina bêçaretî û qirkirina Kurdan de bi rolê xwe ve radibin. Jin û ciwanên Kurd çawa ku doh rolê xwe pêkanîne îro jî dikarin çarçoveya çalakiyên pasîf derbas bikin û her yek ji wan mîna gerîlayekî bajaran çalakiyên mezin ji xwe re bikin armanc. Ji ber ku îro roja xebat û biryardayinê ye, rûniştin û lewaziya çalakiyên me berdêlên mezin û encamên ku me heq nekirine dê bi xwe re bîne. Ji bo vê jî derfet heye, dewlet di nava hejandinekê de ye û ewqas hêzdar nîne. Lewma heke em di çaçoveya xwe parastinê de çalakiyan lidarbixin dê teqez naçar bibe ku Îmralî bike navnîşana muxatabê xwe û destê aştiyê dirêjî Kurdan bike. Ger ev yek pêk were wê hêvî û daxwazên jin û ciwanên Kurd yên aştiyê bi wate bibe. Ji ber ku aştî ked û bedelên mezin dixwaze.
Di neqşeya çalakiya gel de stûna sêyemîn jî pêşxitin û rêxistina pergala konfederalîzma demokratîk a Kurdistanê. Di vî alî de rexneyên Rêber Apo her tim hene û liv û libata giran a sazî û rêxistinên berpirsyar destnîşan dike. Pîvaneke sereke ji bo bersivandina şehîdan û xwedî li ked û têkoşîna gelê me ya bi salan derketin, di heman demê de girêdana me a bi Rêber Apo re avakirina pergala konfederalîzmê ye. Ji ber ku Konfederalîzma Demokratîk xeta çareseriya demokratîk e û pergala xwe rêveberina gelê Kurd e. Ger ku em vê sîstemê baş fêm bikin û di hemû waran de ji jêr ber bi jor ve rêkbixin wê demê em bi tu awayî muhtacî dewletbûyinê nabin, bi destxistina mafê ziman, çand û nasnameya me jî emê ne ji dewletê ji xwe hêvî bikin. Dî vê çarçoveyê de tevlîbûneke piralî ya siyasî, leşkerî, rêxistinî û hwd. pêwîst e em pêşbixin. Wê demê ez bawerim ku di demekî nêz de, dê roja Azadiya Kurdan jidayik bibe û çawa ku pêvajoya şoreşa vejînê ya netewî me bi awayekî serkeftî pêşxist, îro jî emê bi ked û vîna xwe pêvajoya çareseriya demokratîk bi serbixin û dawî li trajediya netewî bînin.
Ez jî wek zarokekî we ji bo tevlî çalakiyên we bibim, dixwazim deynê xwe bidim we gelê xwe yê hêja û fedakar. Li sertarên çiyayên pîroz ên Kurdistanê, zahmetî û sînorên ku dijmin di navbeyna gel û gerîla da daniye û serma û seqema zivistanê dişkînim û bi çalakiyeke agirîn dixwazim girêdan û duristbûna gerîla nîşanî we bidim. Her wiha vê mizgînî û peyamê bidim ku tevî hemû kêmasiyên me heta zerreyek raman û giyana Kurdînî û PKK di me de hebe wek Sema û wek Serdar Ari, em bi vîn û biryar ji bo xwe fedakirinê amadene. Di nava jiyaneke tijî aştî û azadiyê de serkeftin û jiyîn zêde ne dûr e. Eger dûr be jî tu cara zeman nikare bawerî û îradeya me ya tekoşînê bişkine. Di dawî de dibêjim, çi kêfxwaşim ku zarokê gelekî mina we me.
Jİ GELÊ KURD Ê Lİ BAKÛRÊ KURDİSTANÊ RE
Pir bi hesretbûm ku rojekê ji çiyayên bakûrê Kurdistanê ve ber bi germahiya serhildanên we ve bi rê bikevim. Hemû hêvî û armancên min ew e ku bi azadî û di nava atmosfereke aştiyane de hûn bi ziman, çand û nasnameya xwe ya netewî wekî mirov bijîn. Dibe ku ez wekî şexsekî vêya nebînim. Lê belê ji niha ve, vê rastiyê hîs dikim û pê bawerim. Jixwe dîtina me pir girîng nîne. Tenê bi şertê ku em wan zarokana bibînin ku bi destên xwe yên hûrik û biçûk kevîr davêjîn wan kabûsên ku xewn û xeyalên rengîn tevlî hev dikin û pêşeroja wan reş dikin. Rêber APO nêzî we ye, hûn pir bi şens in lê ez dizanim ku barê we jî pir giran e. Ji ber ku ew ne tenê Rêberê gelekî ye. Belku emaneta mirovahî û dîrokê ye. Lewre azadkirin û parastîna wî pir zor e. Fedakarî û têkoşîna we ya bê rawestan jî jêdera xwe ji vir digire. Lewma pîroz e. Ez jî tevî rexnedayina xwe ya li hember we, we pîroz dikim. Hêvîdarim ji vir û pê de bi hamleya berhevkirina îmzeyan a ji bo referandûma demokratîk a gelê Kurd û hemû çalakiyên din ên demokratîk, emê pêvajoya çareseriya demokratîk serxînin. Di dawî de ez bang li tevahiyê gelê xwe yê delal dikim ku li hawirdora Rêber APO û sazî û rêxistinên wî bicivin. Tu kes, grûp û komekî bê hêvî û lewaz li pêşiya xwe nekin kelem û tenê û tenê çavê we li serkeftinê be.
Silav û rêz
Jİ BO GELÊ KURD YÊ Lİ BAŞÛRÊ KURDİSTANÊ
Destpêkê li çiyayên bîlînd ên Kurdistane wek keçekî gerila, silav, rêz û dilsoziya xwe pêşkeşî we dikim. Bî vê re kêyfxweş im û ji dil ev serkeftin û destkeftinên dîrokî yên îro di başûrê Kurdistanê de li we piroz dikim. Ev berhema xwina bi hezaran şehîd, ked û têkoşîna gelê me ya bi sedan sala ye. Ev pêşketinên ku îro li Kurdistanê rû didin û we kesên welatparêz dilxweş dikin, bi gelek bedel û qurbanên mezin û pîroz ên mîna Helepçe, Enfal, koçberî, kuştîn û birrîn bi dest ketiye. Lewma parastin û berevanîkirina îradebûyina gelê Kurd di prosesa demokratîzekirina İraqê û avakirina pergalekî nû ya dewletê de, peywira her Kurdekî bi rûmet û namûs e û dijbertiya vê jî bêbextiyeke mezin e. Di vir de xala herî girîng ew e ku gelê me bi hişyariyek mezin van destkêftinên xwe biparêz e û ji bo pêşxistina wan bixebite. Ji ber ku divê baş bizanibin ku hîna jî li Kurdistan û li herêmê bi giştî gef xwarin û zingilê metirsiya şer û konseptên kirêt yên dijmin li ser gelê Kurd ji holê ranebûne û pêwîst e helwesteke bi tevahî bê nîşandan.
Dewletên Rojava bi giştî û bi taybetî jî Amerîka li rûxmê ku bixwe di dîrokê de sedema derketina pirsgirêka Kurdistanê ne îro bê ku fedî bikin li ser keda gel û xwina şehîdên me mêraniyê dikin. Xwe wek xwedan û afirînerê destkeftên dîrokî yên îro li Kurdistanê, dibînin û dixwazin di Rojhilata Navîn de başûrê Kurdistanê bikin kela parastina berjewendiyên xwe yên siyasî. Heta niha jî ji aliyekî de li pêy wan fend û fêlana ku çawa, kengî û li ku Kurdên başûr li dijî dewletên mîna Tirkiye, Suriye, Îran bikarbînin. Ji aliyeke din ve jî ji bo ku Kurd sînorê vê derbas nekin û di bin venêrana (kontrol) xwe de bigire, hewl dide ku başûrê Kurdistanê ji bo Kurdên perçeyên din ên Kurdistanê bike xefkek, bi vêya re jî Kurdan li dijî hevûdu bi karbîne. Dema ku ji aliyekî de PKK’ê dixin listeya terorê û Rêber Apo dixin girtîgehê û ji aliyeke din ve jî ji serokên partiyên başûr û federasyona Kurdan re jî dibêjin erê, tiştekî tesadef nîne. Divê ev yek baş bê dîtin û gelê başûr vê nepejirîne.
Dewleta Tirkiye, Suriye û Îran jî her dem dixwazin azmûna başûrê Kurdistanê têk bibin ji siyaseta xwe ya dijbertiyê û dijminantiyê paş ve gav navêjin. Hêzên desthilatdar ên di nava Kurdan de jî, bi taybet çîna serdest û berjewendîparêz a partî û malbatan jî di bin navê siyaset û Kurdîniyê de maske li ruyê xwe pêçane û bi xwîna gel bazirganiyê dikin. Di pêvajoyeke wiha nazik û girîng de, li her çar perçeyên Kurdistanê û li bakûrê Kurdistanê bi taybetî li ser diyaloga çareseriya siyasî a pirsgirêka Kurd guftugo tê kirin. Gotina Mam Celal ku ji Tirkiye û Amerîka re dibêje “Bila Apo bêdeng bikin” eyb û şermekî pir mezin e û divê neyê pejirandin. Êdî şerme ji Kurdan re ku li dijî hevûdu plan û xefkan deynin, ji ber ku lewaziya Kurdên her perçeyekî dibe lewaziya tevahî Kurdistanê. Çarenûsa her çar parçeyen Kurdistanê wekî goşt û neynokê bi hev ve girêdayî ye. Bi taybetî heya pirsgirêka Kurd li perçeya mezin a Kurdistanê ango li bakûr çareser nebe negengaze ku Kurdên perçeyên din bi rûmet û bi azadî bijîn. Li ser vê bingehê bang li tevayî gele Kurd ên başûrê Kurdistanê dikim ku di derheqê şoreşa bakûrê Kurdistanê de bêdengî û bêberpirsiyariyê nepejirînin. Çimkî bêdengî dibe sedema mirinê û jidayikbûneke mirî ya îrade û destkeftên nû yên li başûr û ev yek pir dirêj nake. Ji bo vê jî bila hemû jin û zarok, ciwan û pîr û rewşenbîr dengê xwe bidin referandûma demokratîk a parastina Rêber Apo û wî wekî vîna siyasî ya Kurd bipejirînin. Bi hemû hêz û tiwanên xwe piştgirî bidin çalakiyên gel ên li hemû perçeyên din ên Kurdistanê. Di vê mijarê de bawariya min bi giyana berxwedana gelê min heye. Ji ber ku gelê başûr, gelê Helepçe, gelê xwe gorî kirin û serhildana azadiyê ye.
Ez jî wek keçekî we nêzî deh sale bi çanda berxwedaniya ku min ji we wergirtiye, ew zanebûn û vîna ku ji Rêber Apo, PKK û tevgera azadiya jina Kurd wergirtiye, li çiyayên Kurdistanê ji bo azadiya gele Kurd û jina Kurd têdikoşim. Hemû hewl, hêvî û armanca min; azadiya gelê Kurd ya her çar parça ye. Her wiha li başûrê Kurdistanê demokratîzebûn, azadiya zihniyetê, bi dawîanîna xwekujî, bêçaretî û koletiya jinê dîsa reva ciwanan ji welatê xwe û çareserbûna hemû pirsgirêkên din yên civakî daxwaza min e. Li ser vê bingehê îro bi çalakiyeke fedaî dixwazim helwesta xwe ji bo girêdana bi vê armancê re nîşan bidim û peyamekê bidim we kesên hêja. Ev çalakiya min ne wek xwekujiya wan jinên ku ji bêzarî û bêçaretiyê çavkaniya xwe digire, çalakiyeke di rêya evîna jiyanê, pêşxistina zîhniyetê û çalakiya azadiyê de ye. Her wiha berdewama çanda berxwedaniya jinên mîna Leyla Qasim, Zîlan û Sema Yuce ye. Çiqas bi vê kêyfxweş dibim ku ev peyam û çalakiya min bigihêje guhê hemû gelê min û tevayî jinên Kurd. Kêm jî be hêzekî bide têkoşînê û liv û libateke nû di nava gelê başûrê Kurdistanê de çêbike. Di dawiyê de wekî kadroyeke jin a başûrê Kurdistanê rexnedayîna xwe didim, ji ber ku wek pêwist dikir min pêşengtiyeke bi hêz bi cih neaniye û min perspektîfa Rêber Apo ku bîrdoziya rizgariya jinê wekî bîrdoziya şoreşa civakî ya başûr didît, baş bi we neda nasîn.
-BİJÎ RÊBER APO!
-BÎJÎ PKK Û PAJK!
-BİJÎ KJB Û KKK!
-BİJÎ HPG Û YJA STAR
-BÎJÎ HEMÛ ŞEHİDÊN RİYA AZADİYÊ!
-BİMRE XİYANET û KOMPLOYA NAVNETEWÎ!
-BİMRE Bİ HER AWAYÎ PAŞVERÛTÎ DESTHİLATDARİ!
Silav û Rêz
01 Sibata 2006
VIYAN.info